Wij – de Explorers van Scouting Fridjof Nansen – zijn dit zomerkamp naar Kraków in Polen geweest. Samengevat in een woord was het onvergetelijk. Het is natuurlijk sowieso al ongelofelijk dat we de eersten zijn in de geschiedenis van onze scoutinggroep die zo ver weg zijn geweest, maar het is ook een feit dat Polen niet echt een doorsnee vakantieland is. Wij vonden het allemaal het vetste kamp ooit! Wil je weten waarom? Lees dan vooral verder.
Vrijdagavond 5 juli, half 10 's avonds
We zijn aan het verzamelen om te vertrekken. Langzaam komen we allemaal binnendruppelen op het terrein van de Fram. Tegen kwart voor 10 zijn we het zat om elkaar ongemakkelijk aan te kijken, dus besluiten we om een kwartier eerder te vertrekken. De heenreis is lang. Aan het begin van de reis zitten we nog wel wat te kletsen en zo, maar na een uur of twee is dat ver over en is het merendeel van de explorers aan het slapen. Iedereen slaapt slecht omdat het busje waar we in reden nogal gammel is, er niet echt plek is om je hoofd weg te leggen en er eigenlijk te weinig zitplekken zijn. Iedere keer dat de bus stopt – hoe voorzichtig de leiding het ook aanpakt – worden we allemaal wakker. Zo komen we in ieder geval wel aan genoeg plaspauzes.
Zaterdagochtend 6 juli, half 4. De leiding zit er redelijk doorheen, terwijl we echt nog een flink stuk moeten rijden. Slapen komt er voor hun zeker niet echt van, omdat ze ook voor elkaar wakker willen blijven, mocht het ineens niet goed gaan. Rond een uur of 6 à half 7 besluiten we te gaan ontbijten bij een McDonald’s in Duitsland. Na een flinke bak koffie kunnen we er weer tegenaan – zo goed als. Na een lange reis met veel korte dutjes van de leden (waar hele charmante foto’s van zijn genomen) komen we aan bij ons huisje. We mogen eigenlijk geen vuur stoken, dus we willen gaan “barbecueën”, maar de verhuurster woont in het huis naast het huis waar we in verblijven, waardoor we niet echt privacy hebben en dus ook niet kunnen “barbecueën”. De meesten van ons gaan alvast de kamers verdelen en inrichten, terwijl ik (Liz) en de leiding even wat boodschappen gaan doen. Dat is niet het grootste succes geworden omdat de leiding al zo’n beetje 24 uur wakker was. We hebben gegeten, zijn nog op het veldje bij ons huisje van het uitzicht gaan genieten – we zaten midden in een natuurgebied – en hebben nog wat zitten kletsen, waarna we dankbaar ons bed opzochten.
Zondag 7 juli
We gaan het natuurgebied verkennen waar we zitten. We lopen eigenlijk zomaar een kant op, waarna we een pad vinden wat ons wel leuk lijkt om te bewandelen. Tijdens het verkennen klimmen we een flinke berg op, waar veel mooie uitzichtpunten te vinden zijn. Sjoerd en Thom klimmen regelmatig een rots op om het beter te kunnen zien. Na een tijdje gewandeld te hebben, klimmen Sjoerd en Thom weer een rots op. Plotseling staan er ineens twee parkwachters naast ons die Sjoerd en Thom naar beneden roepen. We krijgen op strenge toon in gebroken Engels te horen dat we alleen het pad mogen betreden en dus nergens anders mogen klimmen of lopen. Nadat ze vragen wie we eigenlijk zijn, leggen wij uit dat we een Nederlandse scouting zijn en niet wisten dat we niet mochten klimmen. Sjoerd en Thom moeten hun ID laten zien. We zijn allemaal bang dat ze opgepakt worden, maar we vermoeden dat ze niet zijn meegenomen omdat de parkwachters niet konden uitleggen dat ze de jongens zouden arresteren. Dat was flink schrikken. We hebben wel een hele mooie route gelopen zijn allemaal veilig aangekomen bij ons huisje. We hebben gekookt, maar alle dagen smaakte het eten echt nergens naar en het duurde ontiegelijk lang, omdat het gasfornuis niet naar behoren werkte. Naderhand hebben we zoals iedere avond in de tent op het grasveld gezeten, drankspelletjes zonder sterke drank gespeeld en gekletst en zijn we gaan slapen.
Maandag 8 juli
We stappen in ons gammele busje en gaan op weg naar Kraków. We gaan de stad verkennen terwijl de leiding op het terras zit. Zodra we het zat zijn door de Poolse staten te struinen, sluiten we aan bij de leiding en genieten we van de buitenlandse zon onder het genot van een glaasje fris. Naderhand zijn we terug in ons busje gestapt en zijn we boodschappen gaan doen, naar het huisje gereden, gekookt en gegeten, gekletst in de staftent en hebben we onze mand opgezocht.
Dinsdag 9 juli
Het uitstapje waar we allemaal het meeste naar uit hebben gekeken staat voor de deur. Het is een uur rijden vanaf het huisje, maar zelfs in die benauwde bus is dat het volledig waard. We zijn onderweg naar het bekendste concentratiekamp ter wereld: Auschwitz. We hebben daar een rondleiding gehad in het Engels met een te grote groep en een gids waar ik persoonlijk niks aan vond, maar het wat echt intens heftig. De dingen die je daar ziet liggen zijn onbeschrijfelijk. Het is niet te geloven wat daar allemaal gebeurd is. Het is ook niet in woorden te omvatten. Je ziet hopen mensenhaar liggen – écht mensenhaar –, stapels kinderschoenen, een container vol potten en pannen en een kamer vol koffers, tassen en manden waar de namen van de mensen waarvan ze waren op staan. Je loopt door de barakken, je ziet foto’s hangen van de gevangenen, je loopt langs een stapel brillen die van echte mensen zijn geweest, je ziet de ovens, de gaskamers… Er wordt je verteld dat er geëxperimenteerd werd op mensen zoals er nu op proefdieren wordt gedaan. Er wordt je verteld dat de gouden tanden van mensen omgesmolten werden tot goudstaven die naar Berlijn werden gestuurd. Er wordt je verteld dat van ongeveer de helft van de mensen na 48 uur niks meer over was, zelfs geen as. Alsof ze nooit bestaan hebben.
Toen we terug aankwamen bij ons huisje, zijn we eerst even gaan zitten met zijn allen om het er even over te hebben, want het is natuurlijk niet niks. Iedereen vond het erg heftig om mee te maken, maar ook iedereen was blij dát ze het hadden mogen meemaken. Het is natuurlijk niet echt een plek waar je eens per maand even langs gaat. Aad heeft nog het een en ander verteld over de oorlog en nog een hoop van onze vragen beantwoord, want hij weet er wel het een en ander over, dus dat was fijn. Nadat we dat gesprek hebben afgesloten, zijn we weer gaan koken en hebben we avond gehouden zoals iedere andere avond.
Woensdag 10 juli
Vandaag gaan we lekker zwemmen in een zwembad in Kraków. De leiding gaat ook mee. we hebben een hoop lol getrapt. We zijn in glijbanen geweest die echt ziek hard gingen, hebben veel lummel gespeeld en hebben elkaar ook gewoon zitten vervelen. Het was allemaal heel gezellig en we hadden het allemaal naar ons zin. Na het zwemmen hebben we boodschappen gedaan, weer superlang gedaan over het koken, gegeten en in de staftent gezeten tot het bedtijd was.
Donderdag 11 juli
Nog een dagje Kraków, maar vandaag een stuk educatiever. We gaan naar het museum in Schindelers fabriek. Het is natuurlijk niet zo indrukwekkend als Auschwitz, maar het is zeer interessant en het is leuk ingericht onder verschillende thema’s. Het is ook echt een groot gebouw, dus we hebben er best lang rondgelopen. Daarna zijn we nog naar een ander museum gegaan, waarvan ik niet echt begrijp waar het over gaat. Er staan vooral stenen en houten planken. De leiding heeft zich verschillende malen verontschuldigd voor dit saaie uitstapje, maar het was ook wel weer lachwekkend. Aad is het museum namelijk nogal snel uit gevlucht. We hebben een kwartier gedaan over een route die normaal ongeveer een uur duurt (geloof ik). We hebben ook nog wat vrij rond gelopen in Kraków. Kim, Caro en ik zijn de lakenhal doorgelopen, terwijl Sjoerd, Isaac, Thom en Bente nog wat door Kraków zelf heen zijn gelopen. We zijn met ons busje teruggekeerd naar ons huisje en hebben weer avond gehouden.
Vrijdag 12 juli
We hebben nog een keer door het prachtige natuurgebied gelopen waar we verbleven. Casper en ik kunnen eigenlijk niet echt lopen, want Casper was door zijn rug gegaan vlak voor zomerkamp en ik ben gevallen in het zwembad op een zwakke plek waardoor ik geen gewicht op mijn linker voet kan zetten. We zijn allebei toch koppig mee gelopen. Vooral ik rem de groep nogal af, maar het is wel heel gezellig. Onderweg zijn we nog een paar keer de weg kwijt geraakt en toen we weer in de buurt waren van ons huisje hebben we een mini-watergevecht gehouden bij een beekje. Een paar van ons lopen nog een extra stukje terwijl de rest terugkeert naar het huisje waar we wat zijn gaan kaarten. Ondertussen begint het best hard te regenen, dus tegen de tijd dat het lopende groepje terug is, zijn ze doorweekt. Daarna hebben we weer avond gehouden.
Zaterdag 13 juli
De dag waar we allemaal tegen op zien. We moeten dat takke-end weer terug naar Roosendaal… Gelukkig gaat de terugreis een stuk beter dan de heenreis. We hebben nu voornamelijk overdag gereden, waardoor we allemaal wat actiever waren en we hebben eigenlijk de hele terugweg zitten kletsen en mee-blèten op onze favoriete muziek. We zijn rond een uurtje of twee ’s nachts terug aangekomen op de Fram, waar we allemaal zijn opgehaald door onze ouders en we tot diep in de nacht hebben verteld over onze Poolse avonturen.
_play.jpg)
